Racekalender Autosportnieuws YouTube Rob Gilhuis SR-Racing Team Home Autosportnieuws 4 Deal “Met de prijs van de camera kan ik niets doen, maar op de accessoires kan ik een leuke korting geven.” zei de verkoper van Foto Klein. Volgens de verkoper wees het zich allemaal vanzelf. Slechts twee bedieningsknoppen had de camera en een slagvaste, waterdichte behuizing. Filmen was nog nooit zo gemakkelijk en professionele actievideo’s lagen binnen handbereik. Niet veel later wandelde ik met de slechts 74 gram wegende GoPro 3 camera voorzien van afstandsbediening, Wi-Fi, een extra accu en een bevestigingsset voor op de rolkooi de winkel uit. Het zou nu echt gaan gebeuren. De hele wereld zou kunnen gaan genieten van ‘live’ filmbeelden van de ‘oranje 228’. Nou ja, de hele wereld … in ieder geval degene die regelmatig de website www.bmw228.nl bezochten. Eenmaal thuis las ik in de handleiding dat er ook een gratis App was, die het instellen via een smartphone of tablet mogelijk maakte. Ook een ‘live-view’ behoorde daarmee tot de mogelijkheden. Het leek ‘tell-sell’wel … PTC Aangezien de PTC-cup (Peugeot, Toyota & Citroen) meereed in de Toerklasse, was de B18-klasse ingedeeld bij de Sportklasse. De rondetijden liggen hier gemiddeld rond 2:03. Dat betekende in ieder geval geen inhaalacties op langzamere deelnemers, maar vast weer blauwe vlaggen als de kop zich in de achteruitkijkspiegel meldde. Volgens het tijdschema van deze dag begon de vrije training om 09:00 uur. Het was weer vroeg op. GoPro Nadat alle formaliteiten waren voltooid, nam ik de camera in de hand. Ik filmde en sprak de inleiding in van deze dag. Het begin was er. Steven Spielberg kon tevreden zijn. Ik pakte de bevestigingsset voor op de rolkooi en probeerde de camera te monteren. Met de rechte stukken en haakse hoeken monteerde ik de camera op de horizontale dwarsbalk, maar hoe ik ook draaide en keerde, de camera stond afwisselend op de linker of de rechter zijruit gericht. Ik kreeg het gevoel dat ik een essentieel onderdeel miste, een onderdeel wat ik trouwens ook niet in de winkel had gezien, een soort kogelgewricht om de camera alle richtingen – en dan vooral de goede – op te kunnen draaien. Zonder dit onderdeel werd het monteren van de camera een oefening ruimtelijk inzicht voor gevorderden. De kubus van Rubik had er met de bevestigingsset van GoPro een waardige opvolger bij! De camera werd verplaatst naar de middelste verticale staander, ter hoogte van de B- stijl en was nu gericht op de voorruit, maar wat zou die filmen? Toen ontdekte ik een tweede gemis; de mogelijkheid om te kijken wat werd gefilmd zat niet standaard op de camera. Geen zoeker, niets! Ik moest de gedachte aan een professionele film maar even van me afzetten. Het zou vooral een dag van experimenteren met de camera worden. Misschien dat het straks met de tablet van Maurice beter zou gaan … Terwijl ik zo bezig was, vroeg Jan wat dat allemaal niet gekost had. Ik noemde het bedrag. “Zo, voor dat bedrag had je ook een sperdifferentieel kunnen kopen …” Debutanten Behalve de bekende B18-rijders Nico, Gerard en Vivienne, was ook Erik Zeilstra weer van de partij. Het duo Hoekstra – Ruitenbeek reed voor het eerst mee met startnummer 221 en Sjoerd Bonder debuteerde in de auto van z’n vader. Dat bracht het aantal deelnemers in de B18-klasse inclusief mijzelf op zeven. Ik schatte mijn kansen in. Een vierde plek moest met drie nieuwkomers zonder al teveel moeite mogelijk zijn. Tot ieders verrassing had Gerard Nico in de kwalificatie met 0:175 seconde verslagen, 2:07:937 tegen 2:08:112. App In de pauze meldde Maurice gewapend met z’n tablet zich in de pitbox bij SR Racing. De gratis GoPro App werd gestart en via het zoekscherm werd getracht verbinding met de camera te maken. De camera werd niet gevonden, ondanks dat het blauwe lampje van de Wi-Fi knipperde. Volgens de beschrijving was het signaal sterk genoeg. Camera en tablet konden ruim 100 meter van elkaar verwijderd zijn. “Wacht even. We moeten de camera instellen dat die niet meer via de afstandsbediening maar via de App wordt aangestuurd. Eens even kijken hoe we dat kunnen veranderen. Ja, kijk hier, via het menu.” Met behulp van de twee bedieningsknoppen en de handleiding werd de instelling veranderd. De verbinding tussen tablet en GoPro camera was een feit, maar het volgende probleem diende zich aan. Om de instellingen te kunnen bekijken moest er een wachtwoord worden opgegeven. In heel de handleiding was geen wachtwoord te vinden en ook op de GoPro webpagina stond niets. “Het standaard wachtwoord is goprohero, allemaal kleine letters.” wist Sjoerd Bonder te vertellen. Er werd verbinding tussen de tablet en de GoPro camera gemaakt en op de tablet was in een ‘preview window’ te zien wat de camera zou gaan opnemen. Sommige instellingen lieten zich niet veranderen. Het waarom was onduidelijk. Wel was duidelijk dat de grote beeldhoek voor opname zorgde van zowel rijder als actie op de baan. Dat was in ieder geval boven verwachting. Vooruitblik Op de vooropstelling voor de start schakelde Maurice met de tablet de camera in. Het knipperende rode lampje gaf aan dat vanaf nu alles wat ik deed, ieder foutje, geregistreerd werd. Ik reed de opwarmronde naar de startopstelling. Met drie B18’s voor me en drie B18’s achter me zou er in ieder geval bij de start genoeg actie te beleven zijn. Startnummer 221 kwam snel van z’n plek en had voor de Tarzanbocht al de derde plaats in handen. Met Sjoerd en Erik achter me lag de ‘oranje 228’ op een vijfde plaats. Dat betekende dat ik de tweede race van de eerste rij zou mogen vertrekken. Terwijl ik zo achter het stuur mijn rondjes aflegde, diende de kop van de Sportklasse zich aan in mijn achteruitkijkspiegel. Daar waren de bijbehorende blauwe vlaggen en in de Kumhobocht stuurde ik iets naar de buitenzijde, zodat de snellere rijders mij aan de binnenkant konden passeren. Uitvalbeurt Ik hoorde een schurend geluid en voelde de auto aan de achterkant uitbreken. Kwam dat door het vuil waarop ik reed of was er iets anders aan de hand? Behalve het geluid leek alles bij het opkomen van het rechte stuk normaal. Zou ik de pit in gaan of doorrijden? Ik besloot door te rijden en bij het aanremmen van de Tarzanbocht wist ik dat ik de verkeerde beslissing had genomen. Weer brak de auto bij het insturen aan de achterkant uit. Hier was duidelijk iets aan de hand. Waarschijnlijk een lekke achterband. Met aangepaste snelheid reed ik de resterende vier kilometer naar de pit. De monteurs wachtten mij op, want via de boordradio had Gerard ze al gewaarschuwd. De uitvalbeurt, twee ronden voor het einde, betekende dat ik de tweede race niet van de voorste rij, maar van de achterste rij zou moeten aanvangen, want de omgekeerde startvolgorde gold volgens het reglement alleen voor de eerste zes rijders. Toyo vs. Federal Jan had de set Federal banden meegenomen als reserve en nu was het de vraag wat we zouden doen voor race twee; alleen de achterbanden vervangen door de Federals of ook de voorbanden? Met Maurice was er overleg over de camerapositie en we besloten de camera op de voorste stijl van de rolkooi, naast de A-stijl te monteren. De ‘preview’ gaf een goed zicht door de voorruit met zelfs, heel professioneel, startnummer 228 zichtbaar in de rechterbovenhoek. Met de afstandsbediening zou ik hem vlak voor de race starten, zodat Maurice langs het circuit kon lopen voor wat actiefoto’s. Op de startgrid aangekomen pakte ik de afstandsbediening. Welke van de twee knoppen was het ook al weer? Die rode of die met ‘mode’ erop? Ik drukte op de rode knop maar zag op de camera niets gebeuren. De rode ‘opnamelampjes’ bleven uit. Een druk op de ‘mode’ knop gaf ook al geen reactie. Kwam het door mijn handschoenen? Langer indrukken dan? Er gebeurde nog steeds niets en inmiddels ging het rode startlicht aan. Dan maar geen beelden van mijn inhaalrace op de vier Federals. Vanaf de eerste startrij vertrokken Erik en Sjoerd. Op de Federals, niet het snelste racerubber, had ik grote moeite er voorbij te komen. Toen me dat na een aantal ronden gelukt was, waren Nico, Gerard en Vivienne al aan de horizon verdwenen. Op de vierde plaats liggend in de B18-klasse werd ik afgevlagd. Meer dan een 2:15:673 zat er op de Federals niet in. Toen ik naar de camera keek, was het maar goed dat die niets opgenomen had. Door de trillingen van het rijden stond die nu naar boven, naar de lucht gericht. De opvolger van ‘The Speed Merchants’ moest nog even op zich laten wachten. Maurice nam de camera mee om op zijn gemak thuis te kijken of deze dag vol met experimenten bruikbare beelden had opgeleverd en om de instellingen van de camera te doorgronden, want duidelijk was wel, dat de vele instelmogelijkheden het er niet gemakkelijker op maakten. De ondergaande zon kleurde de bollenvelden. Het vizier werd gericht op de tweede race bij de DRDO, zonder bewegende beelden, want daarvoor was een uursrace minder geschikt. FIA 86 Na de 41 deelnemers van de eerste race waren er op 28 mei bij de tweede DRDO race van het seizoen 35 deelnemers. Ook nu geen Gerard of Nico vanwege werkzaamheden, wel Dirk van Vuure met zijn B18. Hoewel mijn kleding de eerste race niet tot opmerkingen had geleid, werd me nu verteld dat ik toch eigenlijk wel het nieuwe keurmerk FIA 2000 moest hebben. Tot 2015 mocht het FIA 86 label gebruikt worden. Daarna was het echt over. Bij de rijdersbriefing legde de wedstrijdleiding nog eens haarfijn de successeconden uit. De motoren legden hun laatste ronden van de dag af en de trainingen konden beginnen. Kumho vs. Federal Dat de Federal banden niet tot het snelste racerubber behoorde, was algemeen bekend, maar dat ook Dirk van Vuure op zijn Kumho´s niet kon imponeren was verbazingwekkend. Ik was met 2:15:645 een fractie sneller dan de keer daarvoor bij de DNRT, terwijl Dirk met een 2:13:035 in de kwalificatie ronduit teleurstelde. Ondertussen hadden ook Giel en Jolanda gewapend met fotocamera zich achter de vangrail gemeld om de actie van dichtbij mee te maken. Zij waren niet de enige bezoekers, want op de startbrug boven het rechte stuk verscheen ook ‘The Stig’. Tijdwaarneming Vanaf de 34^e startplek kwam ik goed weg. Ik pakte gelijk een aantal plaatsen winst. Jammer genoeg verspeelde ik die gewonnen plaatsen geleidelijk weer tijdens de race. Ik maakte mijn verplichte pitstop en begon aan het tweede deel van de race. Ik plan mijn pitstop altijd aan het eind van de eerste stint, zo tussen de 28^e en 30^e  minuut. Het is op de grens, maar het geeft de mogelijkheid om eventueel van een late code 60 te profiteren. Bovendien is het aan het eind van het ‘pit window’ niet druk meer in de pit. Bij het wegrijden hoef je met bijna niemand rekening te houden. Ook heb je in de periode daarvoor weinig last van verkeer op de baan, omdat de andere deelnemers juist dan hun pitstop maken. Ik reed het rechte stuk op, reed over start/finish. Niemand die aanstalten maakte met het bord ‘final lap’ aan te geven dat de laatste ronde begonnen was. Voor mijn gevoel waren we allang de vijftig minuten, de normale racetijd gepasseerd. Zou er soms iets met de tijdwaarneming aan de hand zijn? Bijna had ik weer een ronde voltooid, toen de race werd gestopt met een rode vlag. Mijn gevoel was goed geweest. We hadden allang vijftig minuten gereden. Als eerste zette ik mijn auto stil op het rechte stuk. Had ik nu ook de race gewonnen? Benzinepomp Terwijl de ‘oranje 66’ met de trechter en de meegebrachte jerrycans werd bijgevuld als voorbereiding op de tweede race, vormde er zich een rij wachtende bij de benzinepomp op het circuit. Tanken met een slang, afrekenen met een pasje; het duurt aanmerkelijk langer constateerde ook Cor Euser. Hoewel ik de eerste race uiteindelijk als 17^e werd geklasseerd in de gecombineerde Diesel en Specialklasse, was dat in mijn startpositie voor de tweede race niet terug te zien. Van de organisatie mocht ik vanaf de 35^e startplek vertrekken. Het eerste deel van de race verliep zonder noemenswaardige problemen of incidenten. Het ‘pit window’ ging open en ik berekende of ik nog een ronde kon rijden of niet. Volgens mijn berekening zou het net kunnen. Toen ik echter de pit inreed, zag ik aan de andere kant iemand van de wedstrijdleiding, die het bord ‘pitlane closed’ aan de rijders op het rechte stuk liet zien. Was ik nu wel of niet op tijd geweest? Jan wist het ook niet zeker en vol goede moed begon ik aan het tweede deel van de race. Een blik op de brandstofmeter kondigde een nieuw probleem aan. Het reservelampje begon te branden met nog zeker vijftien minuten te rijden op de wedstrijdklok. Vijftien minuten, bij een rondetijd van 2:15 was dat ongeveer zeven ronden. Inclusief de uitloopronde zelfs acht. Het zou er om gaan spannen … Terwijl ik de Hunzerug opreed, zag ik dat de koplopers van de M3-Klasse op het rechte stuk het bord ‘final lap’ kregen. Zij moesten dus nog één ronde. Als ik ze voor bleef, moest ik na deze ronde dus nog een ronde rijden met een grote kans dat ik ergens zou stilvallen. Als ik me deze ronde liet inhalen, zou ik tegelijk met ze worden afgevlagd. Iets voor de S-bocht werd ik ingehaald. Met een rondetijd van 2:28 sloot ik deze dag in stijl af. Of mijn pitstop wel of niet op tijd geweest was, zou ik over een paar dagen wel op de uitslag zien. Protest Een paar dagen later volgde per email de officiële uitslag. Ik was de tweede race als 13^e  en als laatste in de Specialklasse geëindigd met een ronde aftrek voor een te late pitstop. Verrassender was dat ik ook in de eerste race, samen met startnummers 16 en 78, een ‘penalty’ ronde had gekregen met als uitleg “Stint not according to regulations”. Hier wilde ik het mijne van weten, want dit leek niets te maken te hebben met een te late pitstop maar alles met een falende tijdwaarneming. Een formeel protest is bij de DRDO niet mogelijk, maar gewoon vragen staat vrij, dus vroeg ik per email om een uitleg. “Ik zou niet weten wat ik bij de eerste race fout gedaan heb om een ronde in mindering te krijgen. Als uitleg staat op de uitslag “Stint not according to regulations”. De deelnemers 16 en 78 zijn voor hetzelfde vergrijp gestraft. Kunnen jullie mij vertellen wat er bij mij niet goed was? Volgens mij was ik op tijd met de pitstop en de race eindigde met een rode vlag. N.B: Ik weet niet of het mogelijk is, maar misschien is het een idee om ook een soort verslag / overzicht beschikbaar te stellen wat er precies fout is geweest, zodat iedereen kan teruglezen waarom die een bepaalde straf heeft gekregen”. Het antwoord van Dillon volgde snel: “De 1ste race moet echt wel te maken hebben met je pitstop MAAR we zullen het 19 juni nog vragen aan de wedstrijdleiding en kijken of hij het nog weet! N.B. Ben het met je eens dat het wellicht wel wat nauwkeuriger op de uitslagen moet staan WAT je precies fout hebt gedaan! Hou ik in mijn achterhoofd! Volgende race Het seizoen lijkt nog maar nauwelijks begonnen, of het einde dient zich alweer aan. Toch heb ik vanaf april al zes races gereden, dus de vaart zit er wel in. De volgende race is dinsdag 9 juli op Zolder, de sprintrace van de DNRT. Natuurlijk gaat dan de GoPro camera weer mee om na Spa Francorchamps een rondje Zolder vast te leggen. 9 juli dinsdag Zolder (sprintraces) 6 augustus dinsdag Zandvoort (1-uurs races) – onder voorbehoud 18 oktober vrijdag Zandvoort (sprintraces) 22 oktober dinsdag Zandvoort (1-uurs races) DJ228 Ja, de GoPro Hero 3 camera zorgt voorlopig alleen voor enerverende verhalenHet wachten is op de eerste bewegende beelden en tot die tijd sluit DJ228 zich aan bij Emeli Sandé met “Read All About It (Pt. Iii)”.