Racekalender Autosportnieuws YouTube Rob Gilhuis SR-Racing Team Home Autosportnieuws 2011 (4) Ochtendgloren De weersverwachting voor zondag 7 augustus was perfect voor een leuke racedag; zon en een zuidwesten wind. Dat betekende op het rechte stuk van Zandvoort deze keer eindelijk eens wind mee. Rond half acht passeerde ik de hefbrug bij Waddinxveen. Nadat die eerder dit jaar al een vrije val van zo’n dertig meter had gemaakt, was die onlangs weer spontaan een stukje naar beneden gekomen. In het ochtendgloren zag alles er nu normaal uit. Niets herinnerde aan de eerdere voorvallen met deze spookbrug. Zin Om half negen stond ik bij de inschrijftafel, dit tot grote verbazing van Ria: “Rob, je bent vroeg voor jouw doen. Normaal ben je altijd veel later, dan zitten we al in de toren. Ja Ria, ik heb er echt zin in vandaag en het verkeer zat mee, geen omleidingen dit keer. Vandaar dat ik nu wat eerder ben dan vorige keer.” Terwijl ik weer naar buiten liep, kwam Jan aan met achter de Range Rover de ‘oranje 228’ op de aanhanger. Stroeve start Jan klom in de B18 om hem van de aanhanger te rijden, maar de motor gaf geen kik. “Dat was vanmorgen ook al zo. Ik heb de motor via de startkabels gestart, even laten draaien en ik dacht toen dat het wel opgelost zou zijn …” Jan manoeuvreerde de Range Rover naast de onwillige B18, haalde de startkabels weer tevoorschijn en de hele startprocedure herhaalde zich. Met draaiende motor voltooide ik de technische keuring waar het niemand opviel dat de brandblusser nu eindelijk met metalen bandjes vast zat. Starthulp Ondanks dat ik een paar rondjes over de paddock had gereden om de accu wat bij te laden, wilde de auto voor de vrije training weer niet uit zichzelf starten. Voor de derde keer die ochtend bracht Jan behendig z’n Range Rover in stelling om als een volleerd ANWB-man technische assistentie te verlenen. Banden Het doel van de vrije training was helder; veel rijden om de banden mooi glad te krijgen. De banden waren van links naar rechts omgezet en nu zat het rubber aan de ‘verkeerde’ kant voor maximale grip. Onwaarschijnlijk Ineens herinnerde ik me ook de lekke band van de vorige keer. Ik zag geen nieuwe band onder de auto gemonteerd dus vroeg ik Jan er naar. Stilletjes hoop je dan dat er spannend verhaal volgt, over messcherpe stukjes carbon die de band aan flarden hadden kunnen snijden als ik door gereden was en over de mogelijke gevolgen daarvan Helaas, geen sensatie. De lekke band was toe te schrijven aan een ongelukkige samenloop van omstandigheden en de verklaring had een hoog Sherlock Holmes gehalte. Iets had tijdens het rijden het ventiel geraakt en dat was daardoor even geknikt. Hierdoor was er een scheurtje in de rubber afdichting van ventiel en velg gekomen, zodat de band langzaam leeg liep. Met een ander ventiel was het probleem verholpen Onderlinge verschillen Voor de tijdtraining hadden zich ook Gerard Vleming en Benno Stoiber aangemeld. Na deelname aan de 12-uurs race van de dag ervoor, liet Nico deze dag schieten. Daarmee kwam het totale startveld van de B18’s op vijf. Startnummer 212 had de beste tijd met 2:12:228 en ik sloot de rij met een 2:14:558. Dat was 0,2 seconden langzamer dan B18 debutante Vivienne Geuzebroek. Ondanks wind mee op het rechte stuk waren het niet echt snelle tijden in vergelijking met voorgaande keren. Wel lagen voor het eerst sinds lange tijd de tijden weer eens dicht bij elkaar. Als dat in de race ook zo zou zijn, dan kon het een leuke wedstrijd worden. Close racing Gerard en Benno wisten spoedig een gaatje te slaan, maar de drie andere B18’s reden als aan een touwtje over het circuit tot groot genoegen van Frank en Maurice die nu eindelijk de ‘oranje 228’ zagen racen om een positie. Ik finishte op dezelfde plaats als waarvan ik gestart was, maar na elf ronden was het verschil op de streep slechts 0,177 seconden met startnummer 212 en startnummer 116, Vivienne, was daarvoor met iets meer dan vijf seconden voorsprong gefinisht. Afvalrace De uitgangspositie voor race twee was dezelfde als voor race één, starten vanaf de 5e  plaats in de B18-klasse. Een deelnemer uit de Sportklasse stond op mijn plaats, P23, maar werd op mijn verzoek door de marshalls naar z’n juiste plek gedirigeerd. Ik wilde niet vóór de start al de aansluiting met de startnummer 212 en 116 verliezen … Het startlicht ging uit en het hele veld stoof richting Tarzanbocht. Zonder problemen rondde iedereen de bocht en zo ging de race verder. Startnummer 212 ging 116 voorbij en nu was het mijn beurt. Bumper aan bumper reden we op het rechte stuk. Ik kwam uit de slipstream maar Vivienne gooide resoluut het gat dicht. Twee ronden later lukte het me wel. Ik remde haar aan het eind van het rechte stuk uit en zag de rook van haar banden komen. Er eenmaal voorbij, sloeg ik een klein gaatje en probeerde in de resterende ronden het gat naar 212 dicht te rijden. Benieuwd hoe zij dit moment beleefde? Lees dan haar verslag op: http://viviennegeuzebroek.nl/ Last lap Op start/finish zag ik de aanduiding van de laatste ronde, de koploper in mijn achteruitkijkspiegel naderen en startnummer 212 de Tarzanbocht insturen. Ik dacht na; waar zou ik de koploper voorbij kunnen laten zonder teveel tijd te verliezen in mijn inhaalrace? De Gerlach- en Hugenholzbocht volgden. Tot mijn verbazing zag ik de afstand met de koploper groter worden. Toen begreep ik de situatie. Hij was afgevlagd. Vlak nadat ik mijn laatste ronde had gehad, was hij gefinisht. Ik was de laatste die nog in dezelfde ronde reed en niet ‘gedubbeld’ werd. Dat was me sinds lange tijd niet overkomen. Ik kon me volledig richten op hetgeen voor me gebeurde. Brokstukken De afstand naar 212 was te groot. Dat verschil kon ik in de laatste ronde niet meer dicht rijden. En als me dat wel zou lukken moest ik er ook nog voorbij zien te komen. Ik had me al met de 4e plaats verzoend. … Voor de laatste keer kwam ik het rechte stuk op en zag daar allerlei brokstukken verspreid over de baan liggen. Ik stuurde er zo goed en kwaad als dat ging zoveel mogelijk omheen en zag startnummer 212 de ingang van de pit in ‘hobbelen’. Ik kreeg de vlag en aan het eind van het rechte stuk stond de B18 van Benno met een beschadigde neus stil. Wat was hier gebeurd? Beelden Benno beweerde dat hij er niets aan kon doen en de beelden in de wedstrijdtoren bewezen zijn gelijk. In een alles of niets poging Benno in te halen, was startnummer 212 dwars gegaan. Hij ging recht op de vangrail af en raakte toen de voorkant van Benno, die hem weer ‘recht’ zette. Daardoor bleef een harde klap met de vangrail bespaard, maar hadden beide B18’s toch aanzienlijke schade opgelopen. Podium Door dit incident had ik de op weg naar de pit ‘hobbelende’ startnummer 212 nog voor de streep kunnen inhalen. In zowel de uitslag van race twee als de eindrangschikking van deze dag werd ik als derde gekwalificeerd en dat betekende weer bloemen, alleen deze keer wel eerlijk verdiend! Zo kwam er een einde aan wat misschien voor mij en de supporters dit seizoen wel de leukste racedag op Zandvoort was. Voor mijn gevoel is het jaren geleden dat de ‘oranje 228’ zo competitief was. Er rest nog één race dit seizoen, maar dat wordt wel een speciale … Volgende keer Mijn laatste race van dit seizoen rijd ik namelijk op Spa Francorchamps. Voor het eerst in haar bestaan organiseert de ZAC een race op dit circuit. Ik ben erg benieuwd hoeveel deelnemers dat trekt, want wie wil er nou niet volgas door Eau Rouge, Pouhon en bij Stavelot rechtsaf? Net als Oschersleben wordt dit een meerdaags evenement. De trainingen zijn op vrijdag 7 oktober en de sprintraces op zaterdag 8 oktober. Het programma is nog niet bekend. Zodra dat het geval is, verschijnt het op de website. DJ228 Afgezien van wat startproblemen bleek de ‘oranje 228’ zondag 7 augustus duidelijk ‘Ready to Go’ en hopelijk is dat straks op Spa Francorchamps ook het geval. Aan de hittip van DJ228 zal het niet liggen: ‘Pressure’ van Nadia Ali, Starkillers & Alex Kenji. Do I need to say more …