Rob Gilhuis BMW228 SR-Racing Team

Rob Gilhuis SR-Racing Team Home Autosportnieuws 2 Splitsing De aankondiging van de DRDO aan het begin van het jaar klonk veelbelovend. Het leek wel of ze mijn kritische noot over mijn prestaties in een vorig Autosportnieuws hadden gelezen. “De enige wijziging die we doorvoeren, is een splitsing van de Specialklasse. De DRDO Specialklasse was vorig jaar de grootste klasse, met verdeeld over het seizoen in totaal bijna 40 rijders. De klasse voor auto's met een cilinderinhoud tot drie liter kent een zeer divers deelnemersveld, variërend van BMW's 130i tot Suzuki's Swift. Deelnemers met een Suzuki Swift Cup-auto of een ouder model BMW maakten vorig jaar weinig kans tegen de BMW's 130i. Daarbij komt dat we dit seizoen nog meer 130i's verwachten. Daarom gaan we de Specialklasse splitsen in de klassen Special en Special Plus, met elk een eigen kampioenschap en een eigen huldiging. Binnenkort maken we bekend hoe de klassenindeling precies wordt. Met deze aanpassing verwachten we dat er meer deelnemers met een Suzuki Swift, een oudere BMW Compact of een andere betaalbare raceauto in actie zullen komen." In het sportief reglement van 2014 werd vervolgens op basis van de verhouding pk’s en gewicht de indeling Specials (1 pk per 5 kg) en Specials Plus (1 pk per 3,75 kg) beschreven. Onverbeterlijk Ook Dillon Koster was blij mij dit seizoen weer terug te zien en verwelkomde me bij de inschrijving. “Zo Rob, je hebt gelezen dat je dit seizoen kans maakt op een beker. We hebben de Specialklasse gesplitst. We willen meer mensen op het podium.” “Ja, ik zal proberen mijn verplichte pitstops op tijd te maken. Dat scheelt weer een rondje. Anders lukt het me nooit of anders misschien via de successeconden.” antwoordde ik. Ik meldde me met de ‘oranje 66’ bij de technische keuring en de brandblusser trok de aandacht. “Van wanneer is die brandblusser? Er staan wel allemaal parafen op, maar ik kan niet zien tot wanneer die gekeurd is. Hebben we het daar vorig seizoen ook niet over gehad?” Ik zette mijn meest onschuldige gezicht op. “Nou, volgens mij is die een jaar of twee oud. Toen de metalen banden verplicht werden, hebben we hem vervangen. Misschien is het drie jaar, precies weet ik het niet.” Jan was er inmiddels bij komen staan en bevestigde mijn relaas volmondig. De keurmeester vervolgde; “De druk is nog wel goed hoor, maar ik zou die brandblusser eens laten keuren en er dan een duidelijke datum op laten zetten. En ja, die schoenen voldoen eigenlijk ook niet meer. Die hebben geen FIA 2000 norm. Dat is nog FIA 1986. Die zou je eigenlijk moeten vervangen.” Plechtig beloofde ik er werk van te maken. De 5-punts veiligheidsriemen, of beter de datum, was geen probleem. De auto werd goed gekeurd en de ‘oranje 66’ werd samen met nog 41 andere deelnemers toegelaten aan de openingsrace van de DRDO op 22 april. Verbouwing In de twee weken na de openingsrace bij de DNRT was er flink doorgewerkt aan de veranderingen op het circuit. Achter de pitmuur was nu een verhoging, een soort ‘stoepje’, gemaakt zoals op veel moderne circuits al het geval is. Op die verhoging kunnen de teams hun ‘commandocentrum’ inrichten en de teamleden een plaatsje vinden. Op de toegangsweg naar de paddock 2 stond nog een tijdelijk hekwerk en lag nog het oude asfalt, maar het zou niet lang meer duren of ook dat werd vervangen. 1:19 Bij de rijdersbriefing werd voor de nieuwkomers de gang van zaken rond de verplichte pitstop uitgelegd. “Tussen de twintigste en de dertigste minuut moet iedereen een verplichte pitstop maken. De auto staat één minuut stil en als er aan de auto gewerkt wordt, zoals bandenspanning, dan moet de motor uit. De snelheid in de pitstraat is veertig km per uur. We hebben het gemeten en dat betekent dat je er bij die snelheid negentien seconden over doet, van het inrijden van de pitstraat tot het uitrijden van de pitstraat. Een pitstop duurt dus altijd minimaal één minuut en negentien seconden. Alles wat die korter is, wordt verrekend. We zullen een bord tonen wanneer het ‘pit window’ open en wanneer het dicht gaat. Zijn er nog vragen?” Ik knikte instemmend. Het was me duidelijk. Ik had gehoord wat ik wilde horen en wist wat me te doen stond. Nu Jan nog overtuigen . . . Tijdwinst Van de winter had ik wat huiswerk gedaan. Ik had de pitstops geanalyseerd. Behalve dat ik vorig seizoen regelmatig het pit window op een haar na gemist had, zag ik in de overzichten dat eigenlijk al mijn pitstops langer dan de minimale 1:19 hadden geduurd. In het gunstigste geval duurde die één minuut en drieëntwintig seconden, nog altijd vier seconden te lang. Ook bij de andere deelnemers zag ik dat niemand die tijd van 1:19 haalde. Een tijd van 1:26 was geen schande, maar was wel zeven seconden te lang en eer die tijd al rijdend weer was goed gemaakt. Dat duurde wel een paar rondjes. Ik begreep wel hoe het kwam. Het kwam, omdat er geen rekening was gehouden met het tot stilstand komen en het accelereren in de pitstraat. Van veertig naar nul en omgekeerd. Het remmen en het weer op gang komen kostte tijd en die tijd was niet meegerekend in die 1:19. Die 1:19 was dus eigenlijk een theoretische tijd. Nou ja, niet helemaal natuurlijk. Het lag eraan hoe je er mee omging . . . Creatief “Jan, geen veranderingen. Het is weer net zoals vorig seizoen, met een verplichte pitstop tussen de twintigste en dertigste minuut. De tijd voor een verplichte pitstop is één minuut stilstaan en negentien seconden om door de pit te rijden, dus als ik zesenvijftig seconden heb stil gestaan, dan geef je het sein om weg te rijden.” Jan keek me aan. Hij kon z’n oren niet geloven. Hoorde hij het goed? Na zesenvijftig seconden al weer wegrijden? Ik legde uit wat ik van de winter gedaan had en dat het prima kon. Niemand hield volgens mij bij hoelang je precies stil stond en de lussen in de pitstraat registreerden alleen de snelheid. We konden het allicht proberen. Als het zou worden opgemerkt, dan zouden we het wel horen. Maar als ik zo minimaal vier seconden kon goedmaken, dan was dat gauw verdiend. Banden Bij de voorinschrijving had ik aangegeven na de eerste race op Kumho banden te zullen gaan rijden, alleen had ik geen flauw idee aan welke prijs ik moest denken. Jan en ik liepen naar de bandenleverancier van de DRDO en vroegen er naar. Dit was duidelijk geen filiaal van ´s lands grootste kruidenier, die op de kleintjes lette, want met een prijs van ongeveer €275 per band zou dat, opgeteld bij een setje nieuwe schoenen en veiligheidsriemen, een aardige kostenpost worden. Wel kon je de banden tot op ‘de draad’ oprijden als je tenminste met niet teveel camber reed volgens dezelfde man. Perfect lap In de vrije training reed ik op de Toyo’s een snelste ronde van 2:14:603. Dat was exact de tijd die de sectoranalyse toonde als mijn theoretisch snelste tijd. Dat was dus een perfect rondje geweest, al was de tijd natuurlijk te langzaam om in het veld van 16 deelnemers in de Specialklasse voor de prijzen mee te doen. In de tijdtraining kwam ik tot een 2:12:884, krap één tiende boven mijn theoretisch snelste ronde. Dat betekende een 39^e startplek voor race 1. Mijn op één na snelste ronde was een 2:13:233 en dat was goed voor een 37^e startplaats voor race 2. De tijden in de Specialklasse lagen redelijk dicht bij elkaar, zo tussen de 2:10 en 2:14. Dat kon een mooie en spannende competitie worden. Stop & Go Het bord ‘pit window open’ werd getoond. Ik had nog tien minuten om mijn verplichte pitstop te maken. Doordat de anderen hun verplichte stop maakten, klom de ‘oranje 66’ in de rondetabel tot in de top tien. Twaalf seconden voor het sluiten van het pit window, dook ik de pit in voor mijn verplichte stop. Een klein stukje 60 km/u en na 29:58 wedstrijd reed ik over de lus die de ingang van de pitstraat markeerde. Jan telde de seconden af en met zijn hand gaf hij het sein dat ik weer weg kon. Na nog eens twintig minuten wedstrijd passeerde ik als 32^e de finishlijn. Tijdstraf Het uitslagformulier van race 1 vermeldde een tijdstraf voor vier rijders in verband met een te korte pitstop; startnummer 78, 80 en 97 kregen ieder acht seconden extra, startnummer 67 zes. Mijn startnummer 66 stond er niet tussen. “Zie je Jan, dat het gewerkt heeft. Althans, het is niemand opgevallen dat we slechts zesenvijftig seconden hebben stil gestaan. Dat doen we dus straks in race twee weer.” “Nou Rob, het verhaal is iets anders. We waren natuurlijk tijdens de stop met elkaar in gesprek. Ik keek naar de klok en toen was ik de tel kwijt. In plaats van vier seconden korter heb ik je vier seconden langer laten staan.” Ik keek naar de pittijden en inderdaad daar stond een totaaltijd voor de verplichte pitstop van 1:28. De ‘oranje 66’ had zo ongeveer de langzaamste pitstop van alle deelnemers gemaakt. Herkansing In race 2 reed ik iets harder en ik maakte na 29:39 wedstrijd als laatste rijder de verplichte pitstop. Met veertig door de pitstraat om met blokkerende wielen vlak voor Jan tot stilstand te komen. Het leek de Formule 1 wel al doken er geen twaalf monteurs op de auto. De seconden tikten weg. Jan gaf het teken en met rokende banden reed ik de pit uit en vervolgde mijn wedstrijd. Na bijna twintig minuten zag ik als 35^e het zwartwit geblokt. Alleen startnummer 9 kreeg een tijdstraf van twee seconden vanwege zijn te korte pitstop. Verder was alles reglementair verlopen. Jan bekende dat hij mij na achtenvijftig seconden weer had weggestuurd. We hadden iets aan tijd teruggewonnen. Mijn 1:24 was één van de snellere pitstops geweest, maar was nog altijd te langzaam. Daar kon, nee, daar moest een volgende keer nog wel iets vanaf. Een kwestie van rekenen en rekening houden met onze ‘reactiesnelheid’. DJ228 Er zijn dit jaar al vele nieuwe nummers uitgekomen die DJ228 het beluisteren meer dan waard vond. “Chandelier” van Sia is zo’n juweeltje en daarom de hittip van deze keer. Het klinkt als een deftig woord voor list en bedrog, maar is het niet. Gewoon je licht laten schijnen over de verplichte pitstops en je komt tot verrassende inzichten . . .